Էլ չեմ դիմանում: Մի տուպոյագույն մասսա կա, որ իջնում կենտրոն կոֆե են խմում և վստահ են, որ ամեն ինչ լավա, ապա՝ հուսով եմ կկարդաք այ ջայլամներ… Լիլիթ Մուրադյանի կարևոր գրառումը
Լիլիթ Մուրադյանը գրել է.
Էլ չեմ դիմանում: Մի հատ տուպոյագույն մասսա կա, որ իջնում կենտրոն կոֆե են խմում և վստահ են, որ ամեն ինչ լավա, ապա՝ հուսով եմ կկարդաք այ ջայլամներ, ձեր (մեր) հարևանը ունի գաղափարախոսություն, ունի ազգային նպատակ, ձեր «ոչխար» հարևանը,
որի վրա տասնյակ տարիներ ծիծաղել եք, ունի խելք, համբերություն և նպատակ, որը քայլ առ քայլ իրականացնում ա, մենք իրար ենք անիծում, մեկը մш հանումա գրում եք «շատ լավ եղավ», այ անհայրենիք անգրագետներ, քանի լեզվով պետք է մեզ ասեն, որ տեղ հասնի, մարդը քանի՞ անգամ ասեց «մենք մեր պապերի գործը ավարտին ենք հասցնելու»,
կանգնեցին անվանեցին մեզ «քոչվոր», ասեցին «Էրիվանն էլա մերը», իսկ մարդ կա դեռ գրումա «դե հերիքա էլի թողեք ապրենք» , կապրեք սպասարկող անձնակազմի պես թուրքի համար, մենք պարտվել ենք այնժամ, երբ թուրքը դուռը փակեց մեր երեսին, իսկ մենք անինքնասեր
փալասների պես միլիոնների առևտուր էինք անում բերում ստեղ և հպարտ դեմքով ծախում, հերիք ա նստեք և ցիտեք մեր հերոսներին, հենց հերոս Մոնթեն ասեց «Չկա Արցախ, մենք կշրջենք հայոց պատմության վերջին էջը»,
փոքրիկ սպռավոչկա, հենց այս պահին պատմության վերջին էջի վրա ենք, այ սենց նստենք և բղավենք « օօօ՜ մենք ծովից ծով ենք եղել» հետ եկեք իրականություն, այժմ մենք գյուղից գյուղ ենք, չնայած իզուր եմ գրում հեսա մարդիկ կգրեն
«այ որովհետև սա էր մեղավոր նա էր մեղավոր», մի հատ այսօր հայելու առջև ասեք «բէէէէէ» և հանկարծ չկասկածեք, որ թուրք շունը վերջում կապացուցի աշխարհին, որ սա իր պատմական հողն է, և գիտեք ի՞նչ կասի աշխարհը « ափսոս, լավ մարդիկ էին հայերը» ։
