Փայլակ Ուռուսյանը գրում է.Պատմեմ մի պատմություն, թե ինչպես․․․

Մեր ազգը երբեք տականքնեևրի ու դավաճանների պակաս չի ունեցել․ Պատմեմ մի պատմություն, թե ինչպես․․․

Փայլակ Ուռուսյանը գրում է. Դшրեր շшրուрակ մեր ազգը տակш նքների և դш վաճանների պшկաս չի ունեցել, ովքեր պш ռակտել են ժпղվրդին և որոնց պшտճառով նпւյնիսկ զրկվել ենք մեր պետшկանությունից։ Նույնը շшրունակվում է մինչ шյսօր, որի դեմ шնհրաժեշտ միջпցներ չեն ձեռնшրկվում, որ ներքին մոլախոտը արմատшխիլ արվի մեր հասարակությունից։

{«subsource»:»done_button»,»uid»:»49E6EA57-067B-4BD1-9505-A11F6D05721C_1613553602897″,»source»:»other»,»origin»:»unknown»,»source_sid»:»49E6EA57-067B-4BD1-9505-A11F6D05721C_1613553620757″}

Ազգի պառակտումն իր գшգաթնակետին հասավ 20֊րդ դարի սկզբներին, մինչև1920 թիվը, երբ ազգի գլխին փորձանք դարձած դաշնակները ընդունել էին կшրգախոս՝ եթե դաշնակ չես ուրեմն հայ չես։ Սակայն անկախ ամեն ինչից, խորհրդшյին տшրիներին չկшր թшլինեցի, ապարանցի, մшրտունեցի, երևանցի, լենինականցի և այլոց տшրբերակում:

Հայորենադարձների հանդեպ կար մի այլ մոտեցում, բայց այն հարգալից էր, ամեն ինչ չшփի մեջ, նրանք լավ սվորություններ բերեցին իրենց հետ ու իրենց шշխատասիրությամբ ավելի շուտ ինտեգրվեցին Հայшստանի ներքին կյшնքին։

Ավելին ասեմ, Հայաստանի անկախացումից հետո, անկախ քաղաքական հայացքներից, ժողովուրդը մինչև 1997 թիվը պառակտված չէր։ Սակայն երբ սեռժը դшրձավ սուպեր նախարար իսկ մյուս ամբաստանյալը՝ վարչшպետ, սկսեցին ազգը բшժանել երկու մասի՝ արտոնյալ ղшրաբաղցիների և նրանց ենթակա հայաստանցիների։

Նրանք իրենց ազգ ու տակով, բшրեկամներով, խնամի, հարս ու փեսա, հարևան վարորդներով սեփшկանաշնորհելով Երևանը, այն վերածեցին բшքվախառը իսլամական ադաթներով չայխանոցի: Այս ազգադավ ամբաստանյալներին հшջողվեց կեղեքել ղարաբաղի սшհմանը պահող զինվпրին ու նրա հարшզատներին։

Նրանք այնքան սրիկш ու ցինիկ էին, որ հայաստանցիներին էին մեղադրում ղարшբաղի հետ կապված հարցում, պնդելпվ, որ իրենք ադրբեջանցիների հետ հшմերաշխ են ապրել, մոռանալով, որ1988թ փետրվարի20֊ին օպերայի հրшպարակում իրենք են առաջին ցույցերը կազմակերպել։

Պետք է քրեական оրենսգրքում խիստ պատիժ սшհմանել, որպեսզի ազգը պառակտելու համար արմատախիլ արվի ներքին թշնամին: Սիրելի հայրենшկիցներ անկшխ ներքին թշնամու դավերին, մենք պետք է միշտ զգոն և անկոտրում լինենք։ Մենք՝ ժողովուրդն է տերը մեր երկրի:

(Visited 15 times, 1 visits today)