Մի աղքատ ընտանիքի մայրը խորը հավատացյալ էր:
Մի անգամ, երբ երեխաներին կերակրելու փող բոլորովին չկար, կինը զանգեց ռադիոկայան և խնդրեց, որ եթեր հեռարձակեն Աստծուն ուղղված իր խնդրանքը: Ռադիոկայանի աշխատակիցները լիովին հասկացան աղքատ կնոջ վիճակը և չմերժեցին:
Սակայն ռադիոլսողներից մեկին այս հաղորդումը խիստ նյարդայնացրեց: Նա համոզված աթեիստ էր և որոշեց մի փոքր զվարճանալ` աղքատ կնոջը ծաղրելով: Նա իմացավ այդ կնոջ հասցեն, հետո իր քարտուղարուհուն հանձնարարեց գնալ խանութ և առատորեն գնել ամենալավ մթերքը:
Քարտուղարուհին վերադարձավ և իր հետ բերեց լավագույն մսեղենը, պանրեղենը, քաղցրեղենն ու նպարեղենը: Բայց որքան մեծ եղավ նրա զարմանքը, երբ պետը նրան հանձնարարեց այս բոլորը տանել աղքատ կնոջ հասցեով:
— Երբ կինը կհարցնի, թե ով է ուղարկել այս մթերքը, կասես` սատանան,- պատվիրեց պետը:
Քարտուղարուհին ամբողջ մթերքը հասցրեց կնոջը: Հավատացյալ կինը երկար ժամանակ արցունքներն աչքերին շնորհակալություն էր հայտնում և օրհնում էր քարտողարուհուն: Բայց երբ ուզում էր հրաժեշտ տալ, քարտուղարուհին հարցրեց.
— Իսկ չե՞ք ուզում իմանալ, թե ով է ուղարկել այս ամենը:
— Ոչ, դա ի՞նչ կարևոր է: Երբ Աստված հրաման է արձակում, նույնիսկ սատատան է ենթարկվում:
