Օրերից մի օր հայրը աշխատանքից շուտ եկավ տուն ու ինչպես միշտ հոգնած ու քաղցած: Դռան առջևում նրան էր սպասում նրա 5 ամյա որդին.
-Պա’պ, կարելի՞ է քեզ մի հարց տալ:
-Իհարկե, ի՞նչ է պատահել:
-Պապ, դու ինչքա՞ն աշխատավարձ ես ստանում:
-Դա քո գործը չէ,- վրդովվեց հայրը,-և հետո, դա քո ինչի՞ն է պետք։
-Պարզապես ուզում եմ իմանալ, դե ասա էլի, խնդրում եմ, ինչքա՞ն ես դու ստանում մեկ ժամ աշխատանքի դիմաց:
-Դե ընդհանրապես 1000 դրամ, ինչո՞ւ:
-Պապ, կարո՞ղ ես ինձ 600 դրամ տալ:
-Դու ինձանից հարցնում էիր միայն նրա համար, որ ես քեզ 600 դրա՞մ տամ, ու դու քո համար մի խաղալի՞ք գնես,- գոռալով ասաց հայրը,- հենց հիմա վազիր քո ննջարան ու պառկիր քնելու: Ես ամբողջ օրը աշխատում եմ, տանջվում, որ դու քեզ այդպե՞ս պահես:
Որդին լուռ գնաց իր սենյակ ու փակեց դուռը: Իսկ հայրը շարունակում էր մնալ դռան առջև ու բարկանում էր որդու ցանկությունների վրա: <<Ինչպե՞ս է նա համարձակվում ինձանից իմ աշխատավարձի մասին հարցնել, որ հետո էլ գումար ուզի>>։
Բայց կարճ ժամանակ անց նա հանգստացավ ու սկսեց ավելի լուրջ մտածել. <<Միգուցե նրան իրո՞ք ինչ-որ կարևոր բանի համար է ուզում։ Այսքան ժամանակ ինձանից ընդհանրապես գումար չի խնդրել,
Երբ նա մտավ որդու ննջարան, որդին արդեն անկողնում էր, – Դու դեռ քնած չե՞ս, որդի’ս:
-Չէ պապ, ուղղակի պառկած մտածում եմ:
– Որդիս, կներես, ես փոքր-ինչ բարկացած էի։ Վերցրու այս գումարը, որը խնդրել էիր:Որդին նստեց անկողնում ու սկսեց ժպտալ:
-Շնորհակալ եմ պապ,- ուրախացավ որդին, այնուհետև պտտվեց ու բարձի տակից հանեց ևս մի քանի մանրադրամներ: Հայրը տեսնելով, որ որդու մոտ էլի գումար կա` նորից բարկացավ, իսկ որդին շարունակում էր ժպտալով դասավորել ամբողջ գումարը :
-Ինչո՞ւ էիր դու ինձանից գումար ուզում, եթե այն քո մոտ կար.-բարկացած տոնով հարցրեց հայրը:
-Որովհետև իմ մոտի գումարը պակասություն էր անում, իսկ հիմա այն պատրաստ է: Պապ այստեղ ուղիղ 1000 դրամ է , կլինի՞ ես գնեմ քո աշխատանքային մեկ ժամը, խնդրում եմ, վերցրու այս գումարը, ու վաղը մեկ ժամ շուտ արի տուն, ես ուզում եմ, որ վաղը մենք միասին ընթրենք… Հետևությունները թողնում եմ Ձեզ…
