Մենք երկու աղջիկ ունենք՝ 6 ու 2 տարեկան։ Ես երկար ժամանակ դեկրետում եմ։ Երբ ավագ աղջիկս դարձավ 3 տարեկան, դուրս եկա աշխատանքի, բայց հետո շուտով հղիացա երկորդ անգամ։Ապրում ենք փոքր 2-սենյակա-նոց բնակարանում, որն ինձ մնացել է տատիկիցս։ Ծնողներս էլ ունևոր չեն, բայց ինչով կարողանում, օգնում են՝ և ֆինանսապես, և երեխաների հարցում։
Խնդիրը՝ ամուսնուս մայրն է։ Նա նախկինում բուժքույր է եղել, իսկ հիմա թոշակի է անցել։ 2 տարի առաջ նա կորցրեց ամուսնուն, մնաց միայնակ՝ իր 3-սենյականոց տանը։ Նա հիմա սթրեսից ազատվելու մի տարբերակ է գտել․ նրա միակ մխիթարանքը համեղ ուտելն է։
Դրա մեջ ոչ մի վատ բան չկա, ուրախ եմ, որ սկեսուրս ունի իր մխիթարանքը, հանգիստ է ապրում, լավ սնվում է, սերիլաներ է դիտում։ Սակայն շարունակ բողոքում է, թե որքան շատ են կոմունալները, որքան թանկ է ամեն ինչ։ Թոռների համար առանձնապես ոչինչ չի գնում։ Չկարծեք, թե նրանից ինչ-որ բան եմ ակնկալում, բայց գոնե մի սալիկ շոկոլադ կարող է տալ երեխային, մինչդեռ ինքը իրեն թույլ է տալիս կարմիր խավիար, թանկարժեք ձուկ, ամենալավ երշիկեղենը․․․
Ամուսինս բազմիցս է առաջարկել մորը՝ վաճառել բնակարանը, 2 հատ փոքր գնել, թող մեկում ապրի ինքը, իսկ մյուսը վարձով տա։ Բայց ոչ, նա չի համաձայնվում։Որքան գումար կարող եք ստանալ …
Մի քանի օր առաջ էլ երկու երեխաներս հիվանդ էին, սկեսուրս եկավ մեր տուն՝ ամենաանհարմար պահի։ Թոռ-ների առողջությամբ հետաքրքրվելու փոխարեն՝ նա սկսեց իր բողոքի երգը, որ գումարը չի բավականցնում։ Հարցնում էր, թե ամուսինս երբ է գալու տուն, որ իրեն փող տա։ Ես էլ նրան բացատրեցի, որ այդ պահին մենք գումար չունենք, երեխաների համար թանկարժեք դեղեր ու մրգեր ենք գնել։
Երեկոյան եկավ ամուսինս և մեծ սկանդալ սարքեց, արդեն գրեթե մի շաբաթ ինձ հետ չի խոսում, որ իր մորը նեղացրել եմ։
Մի՞թե ես մեղավոր եմ, անելանելի վիճակում եմ, միայն արտասվում եմ․․․
