Երբ ծնողներս իմացան, որ հանդիպում եմ խուլ ու համր տղայի հետ հրաժարվեցին ինձանից, անգամ հարսանիքիս չեկան

Այն օրը, երբ մենք ծանոթացանք, օրս վատ էր սկսվել։ Սկզբում չէի լսել զարթուցիչի ձայնը, հետո մոռացել էի ան-ջատել ջուրը,ուշացել էի ավտոբուսից։Անհույս կանգնած էի կանգառում՝ հասկանալով,որ կուշանամ աշխատան-քից, եթե մի բան չձեռնարկեմ։ Տաքսի գտնել չէի կարողանում, այնպես որ ստիպված եղա պատահական մեքենա կանգնեցնել։ Գիտեմ, որ այդպես չի կարելի, բայց այդ պահին լավ չէի գիտակցում։

Շուտով մի մեքենա արգելակեց, և ես արագ թռա մեջը։ Բացատրեցի, թե ուր եմ գնում, բայց ինձ չհասկացան։ Հետո ես հեռախոսով ցույց տվեցի քարտեզի վրա և մենք գնացինք։ Վարորդն ամբողջ ճանապարհին հայացք էր գցում ինձ վրա, բայց ոչինչ էչր ասում։ Երբ ինձ տեղ հասցրեցին, փորձեցի վճարել, բայց տղամարդը միայն տարավ մի կողմ ձեռքս և գլխով ասաց «ոչ»։

Ես առավոտյան այնքան էի հոգնել, որ աշխատավայրում ամբողջ օրը երազում էր տուն գնալու մասին։ Երբ դուրս եկա, տեսա այն նույն երիտասարդին, ով ինձ օգնեց առավոտյան։ Նա մոտեցավ ինձ, մի երկտող ու ծաղ-կեփունջ էր բերել։ Ես բացեցի նամակը, իսկ մեջը գրված էր, որ իր անունը Արմեն է, և ինքը խուլ ու համր է, կա-րողանում է կարդալ շուրթերի միջոցով։ Ես չէի հասկանում, արդյո՞ք դա կատակ էր․․․ շփոթված էի, և ուղղակի պտտվեցի ու վազելով հեռացա, նույնիսկ ծաղիկները չվերցրեցի։

Եթե նա որոշել էր կատակել, բոլորովին ծիծաղելի չէր, իսկ եթե լուրջ էր, ինձ պետք չէին նման հարաբերություն-ներ։ Իսկ եթե պետք էին․․․Նա չհանձնվեց։ 2 շաբաթ ամեն օր գալիս էր իմ աշխատավայրի մոտ։ Ի վերջո հանձ-նվեցի, համաձայնվեցի հետը սրճարան գնալ։

Իրականում նա հետաքրքիր մարդ էր։ Ուշադիր նայում էր շուրթերիս։ Ես խոսում էի, իսկ նա պատասխանում էր սմարթֆոնով։ Դա այնքան էլ հարմար չէր, բայց միակ ելքն էր։4 ամիս անց Արմենն ինձ ամուսնության առաջար-կություն արեց․ ես երջանիկ էի։

Ծնողներիս ու ընկերներիս հետ ծանոթությունն ամենածանրն էր։ Մայրս ու հայրս դժվարությամբ էին ընդունում նրան, ամեն օր փորձում էին ինձ հետ պահել կայացրած որոշումից։ Բոլորին հուզում էր միայն այն, որ Արմենը խուլ ու համր է, սակայն ոչ ոք ուշադրություն չէր դարձնում նրա մարդկային հատկություններին։ Ի վերջո, ծնող-ներս հրաժարվեցին գալ մեր հարսանիքիս, ասացին, որ ես դավաճան եմ։

Հիմա մենք ունենք որդի, արդեն 5 տարեկան է, հիանալի տիրապետում է ժեստերի լեզվին, հոր հետ շփվում է առանց խոչընդոտների։ Բարեբախտաբար, երեխաս չունի լոսղության կամ խոսքի հետ կապված որևէ խնդիր-ներ։

Թոռան ծնվելուց հետո ծնողներս մեզ հետ մտերմանալու փորձեր սկսեցին անել, բայց Արմենի հետ դեռ չեն կարողանում շփվել։ Հույս ունեմ, որ դա էլ է ժամանակավոր։

(Visited 7 times, 1 visits today)
Понравилась статья? Поделиться с друзьями:
ԱԶԴԱԿ
Добавить комментарий

;-) :| :x :twisted: :smile: :shock: :sad: :roll: :razz: :oops: :o :mrgreen: :lol: :idea: :grin: :evil: :cry: :cool: :arrow: :???: :?: :!: